2008 నాటికి తెలుగుబ్లాగుల్లో అడుగుపెట్టిన వారికి ఇక్కడ చాలా మంచి స్నేహాలు దొరికాయి. కాలక్రమంలో బ్లాగులు మూల పడినా ఆ స్నేహాలు అలాగే కొనసాగుతున్నాయి. వర్చువల్ స్నేహాలంటే భయపడే ఈ రోజుల్లో ఫలానా స్నేహితుడు నాకు ఆన్‌లైన్ ద్వారా పరిచయం అని చాలా నిశ్చింతగా చెప్పగలిగే అదృష్టం మనది.
బ్లాగుల్లో చాలా స్నేహాల్లానే వేణుతో ఎప్పుడు పరిచయం మొదలయ్యిందో చెప్పటం కష్టం. నేను వేణు పోస్ట్ చదవటంతోనో, నా పోస్ట్ వేణు చదవటంతోనో మొదలయ్యుండొచ్చు. కానీ బజ్జు నాటికి ఇద్దరం ఒకరికొకరం తెలుసు. బజ్జులో ఉండే ఇన్‌స్టంట్ రెస్పాన్స్ కారణంగా ఎన్నో విషయాలు మాట్లాడుకుంటూ, షేర్ చేసుకుంటూ పర్సనల్ విషయాలు కూడా మాట్లాడేంత చనువు వచ్చేసింది. అయినా కూడా తను నాకు మొదటిసారి మెయిల్ పెట్టినప్పుడు
“మురళిగారు,
చనువు తీసుకుని మెయిల్ చేస్తున్నందుకు అన్యధా భావించరని తలుస్తాను”
అని మొదలుపెట్టాడు. ప్రైవసీ విలువ తెలిసిన మనిషి. పైగా ఆ రోజు మెయిల్ పెట్టినది నా పోస్ట్‌లో వాడిన ఒక ఎక్స్‌ప్రెషన్ సరైనది కాదేమో అని తన అభిప్రాయం చెప్పటానికి. కామెంట్‌లోనే చెప్పుండొచ్చు. కానీ పబ్లిక్‌లో చెప్తే నేను నొచ్చుకుంటానేమో అని మెయిల్ ద్వారా పర్సనల్‌గా చెప్పాడు. అందుకే అతను వివాదరహితుడు, అజాతశత్రువు.
2011 బజ్ ఉదృతంగా నడుస్తున్న రోజులు. ఇప్పుడు వాట్సాప్ వాడుతున్నంత విరివిగా బ్లాగ్ ఫ్రెండ్స్ బజ్‌లో ఎప్పుడూ అందుబాటులో ఉండేవారు. ఎంత అల్లరి చేసాం బజ్జుల్లో. పుట్టినరోజుల పోస్టులు, పెళ్ళి పోస్టులు, పేరడీలు, దెయ్యాల కథలు. ఆ దెయ్యాల కథలన్ని వేణు ఓపిగ్గా కలెక్ట్ చేసి ఒక పి.డి.ఎఫ్. చేసాడు. అది ఇప్పటికీ మా ఫ్రెండ్స్‌కి చదవమని పంపిస్తూ ఉంటా. నేను మనదేశంలో లేకపోవటం వల్ల టైమ్‌జోన్ ఇబ్బందులు ఉండేవి. వేణు ఇండియా టైమ్ తెల్లవారి 3 వరకూ పనిచేస్తూ ఆన్‌లైన్‌లో ఉండేవాడు. అందువల్ల ఆ టైమ్‌లో ఎక్కువగా మాట్లాడుకునే అవకాశం మాకు దొరికింది. మొదటిసారి ఫోన్‌లో మాట్లాడుకున్నది కూడా అప్పుడే అనుకుంటా.
తనతో చాలా ఎక్కువసేపు, చాలా పర్సనల్‌గా మాట్లాడిన సందర్భం ఒక్కటే. ఆ రోజు తన బ్లాగులో వ్రాసిన అమ్మ పోస్టులు చదవమన్నాడు. అవి చదివాకా చాలా ఆత్మీయంగా మాట్లాడుకున్నాం. ఇద్దరి జీవితాల్లో మదర్స్ ఎంత ఇంపార్టెంట్ రోల్స్ ప్లే చేసారో చెప్పుకుంటూ సమయం మర్చిపోయాం. అంతా అయ్యాక ఎప్పుడూ అమ్మ మనసు నొప్పించకు, ఏదైనా సందర్భంలో అమ్మ వద్దంటే మెల్లగా నచ్చజెప్పు తప్ప బాధపెట్టకు అని చెప్పాడు. అమ్మంటే తనకి అంత ఇష్టం, ప్రపంచంలో ఏ అమ్మా బాధపడకూడదనుకుంటాడు.
నేను జాబ్ రిజైన్ చేసి సినిమా ఫీల్డ్‌కి వెళ్తున్నా అని చెప్పినప్పుడు మెయిల్ చేసాడు.
వావ్ అవునా.. మంచి నిర్ణయం మురళీ ఆల్ ద వెరీ బెస్ట్.. అలా నచ్చిన పని చేయగలగడానికి చాలా అదృష్టం కావాలి. విష్ యూ లోడ్స్ ఆఫ్ గుడ్ లక్..
చాలా సిన్సియర్‌గా అందరికీ మంచి జరగాలని కోరుకునే వ్యక్తి. తన కష్టాలు మాత్రం ఎవరికీ చెప్పేవాడు కాదు. గుంభనంగా ఉండే మనస్తత్వం. నేను మూవి తీసిన రోజు వేణూ ఒక మంచి రివ్యూ వ్రాస్తాడని ఎప్పుడూ అనుకునే వాడిని. బాలుగారి పాటలానే, వేణు రివ్యూ నాకింక అందని అదృష్టం.
తన విషయంలో నాకు చాలా రిగ్రెట్స్ ఉన్నాయి. అందులో మొదటిది ఒక్కసారి కూడా తనని కలవలేకపోవటం. గుంటూరు వచ్చి కలుస్తా అని చాలాసార్లు తనకి చెప్పాను గానీ ఎప్పుడూ వెళ్ళలేకపోయాను. రాజ్‌కుమార్ పెళ్ళిలో మొదటిసారి వేణు అందరినీ కలిసిన సందర్భంలో నేను ఇండియాలో లేను. శంకర్‌గారి చివరి చూపులకి వేణు హైదరాబాద్ వచ్చేప్పటికి ఆఫీస్ నుండి అర్జెంట్ కాల్ రావటంతో నేను అక్కడ నుండి వెళ్ళిపోయాను. అలా కొద్దిలో మిస్ అయ్యాం.
రెండవది గతకొన్నేళ్ళలో ఎక్కువగా తనతో మాట్లాడలేకపోవటం.ఫేస్‌బుక్ పోస్టుల్లో కామెంట్స్ రూపంలోనే ఎక్కువగా పలకరింపులు. ఫోన్ చేసి మాట్లాడుకునే చనువుండి కూడా మాట్లాడుకోలేదు. ఎందుకూ అంటే ప్రత్యేకమైన కారణాలేమీ లేవు. ఇప్పుడు ఆలోచిస్తే ఆశ్ఛర్యంగానూ, రిగ్రెట్‌ఫుల్‌గానూ ఉంది.
ఎవరు ఎప్పుడు వెళ్ళిపోయినా అకాలమరణమనే అంటాం. కానీ నిజంగానే అకాలంగా, అకారణంగా వెళ్ళిపోయాడు. తను హాస్పిటల్‌లో చేరిన మరునాడు వాట్సాప్లో “వేణూ, ఎలా ఉంది?” అని మెసేజ్ పెట్టాను. అదే క్షణంలో నేను తనకి వాట్సాప్లో పెట్టిన మొదటి మెసేజ్ అదే అని రియలైజ్ అయ్యాను. తను ఆ మెసేజ్ చూడలేదు, రిప్లై చెయ్యలేదు. ఇంక ఎప్పటికీ రిప్లై రాదు కూడా.
ఎంతకీ రిప్లై రాకపోవటంతో కాస్త భయం వేసింది. పడుకునే ముందు నా మనసు ఏం చెబుతుంది అని నా కాన్షియస్‌ని క్వశ్ఛన్ చేసుకున్నా. ఎందుకో ఏం కాదనే అనిపించింది. దానితో ధైర్యంగా పడుకున్నా. కానీ నిజానికి అప్పటికే వేణు మనందరినీ వదిలి వెళ్ళిపోయాడు. నిజానికి ఒకరి కాన్షియస్‌నెస్‌కి రెస్పాండ్ అయ్యే అవకాశం తనకి ఉన్నా నెగెటివ్ వైబ్ ఇచ్చేవాడు కాదు. ఎందుకంటే తను వేణు కాబట్టి.
ఒక మనిషి జీవితంలో పన్నెండేళ్ళ పరిచయం అంటే తక్కువేం కాదు. అందులోనూ జీవితంలో అతి ముఖ్యమైన దశలో మొదలైన స్నేహం కాబట్టి ఇది జీవితకాల స్నేహం. అలాంటి స్నేహాన్ని అర్ధంతరంగా ముగించి వెళ్ళిపోయావ్ వేణు. ఈ వాక్యూమ్ ఎప్పటికీ ఫిల్ కాదు. ఎన్నో ఏళ్ళ తర్వాతైనా సరే ఎవరికైనా బ్లాగు స్నేహాల గురించి చెప్పాల్సి వస్తే అప్పుడు కూడా నీ గురించి ఇలానే చెప్పుకుంటాం.
ఇన్నేళ్ళ మన పరిచయంలో నువ్వెప్పుడూ నన్ను నొప్పించలేదు. నేను ఎప్పుడైనా నొప్పించి ఉంటే మన్నించు వేణు. నువ్వు ఎక్కడున్నా సంతోషంగా, శాంతిగా ఉండాలి, నీ ముఖంపై ఎప్పుడూ నీ మార్కు చిరునవ్వు అలానే ఉండాలి. యు డిజర్వ్ ఆల్ ది పీస్
పోయిరా నేస్తమా, పోయిరా ప్రియతమా
నీవు మా గుండెలో నిలిచావు..
అల్విదా వేణూ.
మురళీగానం 
బహుశా వేణు గురించి ఎవ్వరు రాసుకున్నా ఇలాగే ఉంటుందేమో.