విజన్ 2040

2040 కార్తీకమాసం ఏదోరోజు ఉదయం 4 గంటలు, పూజగదిలో నుండి గంట వినబడుతుంది. నేను ఉలిక్కిపడి లేచాను. అమ్మా ఎంత భయంకరమైన పీడకల మా ఇంట్లో ఏంటి గంట వినిపించటం ఏంటి? మా అవిడ మ్యాడీకి(మధు మధుమతి) పెళ్ళయిన కొత్తలో ఒకసారి వెంకటేశ్వరస్వామి ఆలయానికి తీసుకుని వెళ్ళి గోవిందా అనమని గుసగుసగా చెప్పాను. అది పాపం దానికొచ్చిన భాషలో దేవుడ్ని పిలిచింది. గుడిలో అయ్యవారు నన్ను పక్కకు పిలిచి గుడిలో ఏమిటా మాటలు అని చీవాట్లేసారు. ఆ రోజు వదిలేసిన నీళ్ళే ఈ రోజుకి ఒక పూజలేదు, గుడికి తీసుకుని వెళ్ళనూలేదు.నాకు నిద్ర నుండిలేచినా మంత్రాలినిపిస్తున్నాయే. నా చెవిని జి.పి.ఎస్.గా వాడి మంత్రాలొచ్చిన వైపే చెవిని పెట్టి వెళ్ళాను. పురాతనకాలంలో మూసివేయబడ్డ ఒక గది తలుపులు తెరిచి కనబడ్డాయి. ఆ గదిని నేను 2011 కాలంలో దేవుడిగది అనిపిలిచేవాడ్ని. పరాకున నేను పూజ చెయ్యటం లేదని దేవుళ్ళు వచ్చి వాళ్ళ పూజలు వాళ్ళే చేసుకుంటున్నారా అని అనుమానం కలిగి తలుపుతోసి చూసాను.గుండె గుభేలుమని ఆ షాక్‌లో కిందపడ్డా.మా మ్యాడి, మా అబ్బాయి కవిష్యంత్(అంటే ఏమో?) పూజ చేస్తూ కనిపించారు.మంత్రాల కోసం యూట్యూబ్ తెరిచి, అందులో చెప్పే పూజా విధానంలో పూజ చేస్తున్నారు.నేను పరిగెట్టి వెళ్ళి మా ఫ్యామిలీ డాక్టర్, నా ఆప్తమితృడు గోపికి పోన్ చేసా. ఇంట్లో పనమ్మాయి ఫోను తీసి అయ్యగారు పూజలో ఉన్నారండి అంది.ఏమిటీ గోపి గాడు పూజా? 2012 లో అంతరాయం వచ్చి ఆగిపోయిన యుగాంతం ఇప్పుడు దాపురించిందా ఏమిటి? నేను రోజూ పేపరు చూస్తునే ఉన్నానే. పిచ్చితో నేను పిల్లి మొగ్గలు వెయ్యటం మొదలుపెట్టాను.

కాసేపటికి పూజ ముగించుకుని మా అబ్బాయి వచ్చి నా కాళ్ళ మీద పడ్డాడు. నా పిచ్చి పరాకాష్ఠకు చేరింది. ఈ రోజే నా ఆఖరిరోజని తేలిపోయింది. నేను పరిగెట్టెళ్ళి బీరువాలో ఉన్నా వీలునామా తీసి వాడి చేతిలో పెట్టా. అందులో ఎప్పటికయినా కొనకపోతానా మా అబ్బాయికి ఇవ్వకపోతానా అని ముందుగానే చార్మినార్,తాజ్‌మహల్ కూడా రాసిపెట్టాను. పాపం పిచ్చి తండ్రి ఎలా బ్రతుకుతాడొ ఏంటో అని బెంగగా అనిపించింది.

“ఏంటో అందరూ లేచినా పడుకోవటం ఇలా లేచాక గెంతులు వెయ్యటం?” అని ఇంకా ఏదో అంటుంది మ్యాడి.
“ఎవర్నీ తిడుతున్నావ్?” అని అడిగా.
“పక్కింటాయన్ని”
“పాపమే వాళ్ళావిడ తిట్టేవి చాలదా? నువ్వు కూడా ఎందుకు?”
“జోకులాపండి ఈ రోజునుండే స్వయంవరాల సీజన్ మొదలన్న ఙ్ఞాపకం ఉందా? ఈ సీజన్లో కూడా అబ్బాయి రిజక్ట్ అయితే మా ఇంట్లో వాళ్ల ముందు నా పరువుపోతుంది. మా అక్కని చూడండి క్రితం సీజన్లోనే పెళ్ళి పర్మిట్ సంపాదించి వాళ్ళబ్బాయికి పెళ్ళి చేసేసింది.”
“క్రితం సీజన్లో మన అబ్బాయికి కూడా పర్మిట్ వచ్చేది నీకు ఇంటర్లో మార్కులు తక్కువ రావటం వలనే పోయింది. మర్చిపోయావా?”
“ఈసారి అలా జరగకూడదనే అబ్బాయి చేత కార్తీకమాసం నోము చేయిస్తున్నా. మా అమ్మే చెప్పింది ఇలా చేయించమని. మా అక్క కూడా చేయించిందట వాళ్ళ అబ్బాయి చేత. మీ గోపీ వాళ్ళు కూడా చేస్తున్నారట నోము.”
“సర్సరే ఇప్పుడు నన్నేం చెయ్యమంటావ్?”
“వెళ్ళి ఒక లక్ష పడేసి నా ఇంటర్ మార్కులు మార్పించి ఒక ఫేకు సర్టిఫికేటు పట్రండి. అలానే మార్కెట్లో స్వయంవరం కేటలాగ్ కూడా.”

నేను ఫేకు సర్టిఫికేటుకోసం వెళ్ళా. అక్కడ పెద్ద క్యూ ఉంది. గోపిగాడు కనిపించాడు.వాళ్ళావిడకి కూడా ఫేకు కావాలంట.ఒక బ్రోకర్ని పట్టుకున్నాడు. క్యూ లేకుండా పని జరిగేలా. కాకపోతే ఖర్చు ఎక్కువ రెండు లకారాలు. కాదూ కూడదని క్యూలో వెళితే వచ్చేసీజన్ దాకా ఫేకు రాదంట. చేసేదిలేక డబ్బులు కట్టి రసీదు తీసుకున్నా. పదిరోజుల్లో పోస్టులో వస్తుంది అని చెప్పాడు.రసీదు నెంబరుతో పోస్టు ఎక్కడ ఉందో ఎప్పటికప్పుడు ట్రాక్ చేసుకునే సదుపాయం కూడ ఉందంట.స్వయంవరాల క్యాటలాగ్ కోసం వెళ్ళాం గోపిగాడు, నేనూ. అక్కడ నో స్టాకు బోర్డు. బ్లాకులో కొనుక్కుని ఇంటికి చేరాం.మా ఆవిడ పసుపురాసి,బొట్టు పెట్టి క్యాటలాగ్ తెరిచింది. ఇన్నాళ్ళకి మా మ్యాడీని ఇలా చూడగలిగినందుకు నాకు సంతోషం కలిగింది.

“మ్యాడి నిన్నొక్కసారి మధు అని పిలుస్తానే” అని ముద్దుగా అడిగా.
“మధునా? మీ బొందలా ఉంది. ఇప్పటికే ఒక స్టైలు పాడు లేని పేరు పెట్టారని మా అమ్మని,నాన్నని రోజూ తిట్టుకుంటున్నా.ఇంకా ఇదొకటా? మ్యాడి అనే అగోరించండి”

కేటలాగ్‌లో ఉన్న వివరాలు చదివింది.స్త్రీ,పురుషుల నిష్పత్తి గణనీయంగా పెరిగి 1000:800 కు చేరుకోవటం చేత అమ్మాయిల డిమాండు కాస్త తగ్గి ఈ సీజన్లో పరీక్షలు కాస్త సరళతరం చేసారంట. మా ఆవిడ మొహం వెలిగిపోవటం మొదలయ్యింది.మొత్తం పరీక్షలు ఇరవై. అందులో అయిదు అబ్బాయి తండ్రికి, అయిదు అబ్బాయి తల్లికి, పది అబ్బాయికి.ఒకే కులం ఒకే మతం అమ్మాయి కావలంటే పరీక్షల్లో ఎనభై శాతం రావాలంట. బాగాచదువుకున్న అమ్మాయి అయితే ఎనభై అయిదుశాతం, అందంగా ఉన్న అమ్మాయి అయితే తొంబై శాతం, జాతకాలు కలిసేలా కావాలంటే తొంబై అయిదు శాతం, ఉద్యోగం చేసే అమ్మాయి అయితే వందశాతం రావాలి.కేటలాగ్ చివర్లో కోచింగ్ సెంటర్ల వివరాలు కూడా ఉన్నాయి.అందులో మాకు దగ్గరగా ఉన్న కోచింగుసెంటరుకి అప్పుడే ఫోను చేసి సీట్లు రిజర్వు చేసుకున్నాం. మా ఇంటిల్లపాది అందరం ఆఫీసులకి నెలరోజులు సెలవులుపెట్టాం.మా ఆవిడ గోడకి ఒక టైం టేబుల్ అంటించింది. పొద్దునే నాలుగు గంటలకి పూజ, అయిదింటికి కోచింగ్ మెటీరియల్ చదవటం, ఏడింటికి కోచింగ్‌సెంటర్లో ఇచ్చిన హోమ్ వర్క్ చెయ్యటం అటుపైన కొచింగ్‌సెంటర్‌కి వెళ్ళి క్లాసులు.కోచింగ్‌సెంటర్ వాడికి ఈ రంగంలో ఎంతో అనుభవం ఉంది. అందులోనూ స్వయంవరాలు నిర్వహించే కమిటీలో భందువులు కూడా ఉన్నారు. మా కుటుంబ ఏకాగ్రతకి ముచ్చటపడిన కోచింగ్‌సెంటర్ వాడు మాకు అప్పాయింట్‌మెంట్ త్వరగా వచ్చేలా చేసాడు.

పరీక్షరోజు రానే వచ్చేసింది. ఉదయం ఎనిమిదింటికి మా అప్పాయింట్మెంట్. అరగంట ముందు రిపోర్టింగ్ చెయ్యాలి.పొద్దున్నే నాలుగింటికి పూజ చేసుకుని అందరం బయల్దేరి వచ్చి లైన్లో నిలబడ్డాం. మాకంటే ముందుగా ఒక యాభై కుటుంబాలు ఉన్నాయి. అమ్మయ్య త్వరగా రావటం మంచిదయ్యింది అనుకున్నాం. అక్కడ పరీక్షలు జరిగే ప్రాంగణంలో క్యూలైనంతా నీడ ఉండేలా పైకప్పులేసి ఉంచారు. మధ్య మధ్యలో ఏదో స్వచ్చంధ సంస్థవారు మంచినీళ్ళపొట్లాలు పంచుతున్నారు. మొత్తానికి క్యూలైను కదిలి మా వంతు వచ్చింది.అఫ్లికేషన్ నింపి ఇచ్చాము. అప్లికేషన్ పుచ్చుకునేవాడు అప్లికేషన్ చూసి ఏదొ అనుమానం వచ్చి పక్కనే ఉన్న మరో సభ్యుడిని ఏదో అడిగాడు.వాడు కూడా అనుమానంగా మొహం పెట్టి నా దగ్గరకి వచ్చి “మీ పేరెంటి?” అని అడిగాడు.
“మురళీధర్” అన్నాను.
“సార్ మీ మంచికోసమే చెబుతున్నా. ఇలాంటి ముతక పేర్లని కమిటీ తిరస్కరిస్తుంది. కనీసం ముద్దు పేరు ఏదైనా కొత్తగా ఉండేది ఉంటే అది వ్రాయండి” అని చెప్పాడు. మా ఆవిడ డొక్కలో ఒక్కపోటు పొడిచి, నా అప్లికేషన్ లాక్కుని పేరు దగ్గర “మూర్” అని వ్రాసింది.అప్లికేషన్ పుచ్చుకునేవాడు అప్లికేషన్ వెనుకున్న మా మార్కుల జెరాక్సులు చూసి మా ఆవిడ ఫేకు మార్కులు మెచ్చుకుని, నన్ను ఈసడించుకున్నాడు.”ఈ రోజుల్లో ఎనబైలేంటి సార్? మేడమ్‌లాగా తొంబైలుదాటి ఉండాలి.మీ రోజుల్లో స్వయంవరాలు లేవు కాబట్టి ఇలాంటి మేడమ్ దొరికారు” అని పిచ్చి తిట్లు తిట్టాడు.కోచింగు సెంటరులో మొదటిపాఠం పరీక్ష సమయంలో ఎవరిమీద అరిచినా, కోపగించుకున్నా అప్లికేషన్ డిస్క్వాలిఫై అవుతుంది. అందుకే నవ్వుతూ తలదించుకున్నా. వాడి తిట్లపురాణం అయ్యాక లోపలికి పంపారు. మొదట పరీక్ష నాకే. మా ఆవిడ నాకు బొట్టుపెట్టి పంపింది.మొదటిది వ్రాతపరీక్ష. పేపరు ఇచ్చారు. ముప్పై నిమిషాల్లో ముప్పై ప్రశ్నలు వ్రాయాలి.

మొదటిప్రశ్న: మీ భార్యకి, మీ కోడలికి ఏ సీరియల్ చూడాలో అనే విషయంలో గొడవ జరిగినప్పుడు ఏం చేస్తావ్?
ఎ)మీ భార్యని తిట్టి రిమోట్ కోడలికి ఇస్తావ్
బి)మీ భార్యని కొట్టీ రిమోట్ కోడలికి ఇస్తావ్
సి)మీ భార్యని,అబ్బాయిని తిట్టి కొట్టి రిమోట్ కోడలికి ఇస్తావ్
డి)కొత్త టీ.వి. కొని రిమోట్ కోడలికి ఇస్తావ్
రెండవప్రశ్న: మీ అబ్బాయికి, మీ కోడలికి కారు ఎవరు తీసుకుని వెళ్ళాలి అనే విషయంలో గొడవ జరిగినప్పుడు ఏం చేస్తావ్?
ఎ)మీ అబ్బాయిని తిట్టి కారు తాళాలు కోడలికి ఇస్తావ్
బి)మీ అబ్బాయిని కొట్టీ కారు తాళాలు కోడలికి ఇస్తావ్
సి)మీ అబ్బాయిని,భార్యని తిట్టి కొట్టి కారు తాళాలు కోడలికి ఇస్తావ్
డి)కొత్త కారు కొని కారు తాళాలు కోడలికి ఇస్తావ్
ఈ సీజన్లోనే అత్యంత కఠినమైన పేపర్ ఇదే అంట. నాకు భయంతో చేతులు వణుకుతున్నాయి. నేను కొన్నింటికి ఏ అని కొన్నింటికి డి అని పెట్టాను. ఇంతలో “ఏ ఊరయ్యా నీది మా సెంటర్ పరువు తీసేలా ఉన్నావ్” అని ఎవరో అన్నారు. చూస్తే మా కోచింగ్‌సెంటర్ ట్యూటర్. ఆయన డబ్బులిచ్చి మేనేజ్ చేసి ఇన్విజిలేషన్‌కి వచ్చాడంట. అన్నింటికీ సి అని పెట్టమని చెప్పాడు. పెట్టేసి పేపరు ఇచ్చి వచ్చేసా.తర్వాత 100 మీటర్ల పరుగుపందెం. నేను ఫ్యాంటు తీసి గోచీ బిగించి చిన్నప్పుడు స్కూలొదిలేసాక ఇంటికి పరిగెట్టినట్టు పరిగెట్టా. అయినా పరిగెట్టినవారిలో అయిదవస్థానం తోనే సరిపెట్టుకోవాల్సి వచ్చింది.తర్వాత వెయిట్‌లిఫ్టింగ్ దీని సిగతరగా 300 కేజీలు ఎత్తేసా. ఈలోగా ఎవడో బక్కపీనుగ వచ్చి 400 కేజీలు ఎత్తేసాడు. ఒరిడి అమ్మకడుపుకాలా బక్కోడిలా ఉన్నాడు ఎలా ఎత్తాడు అని వెళ్ళి వివరాలడిగా. మాకిది నాలుగో సీజన్ సార్ అని ఏడుపుమొహంపెట్టుకుని వెళ్ళిపోయాడు. తర్వాత 100 కేజీల మూటనెత్తుకుని 100 మీటర్లు పరిగెట్టాలి. తర్వాత లాంగు జంపు, హై జంపు. అన్నీ పుర్తయ్యాయి.
నా పరీక్షల తర్వాత ఫలితాలిచ్చారు. ఫలితాల ప్రకారం తొంబైశాతం కేటాయించారు. మా అబ్బాయి ఆనందంతో ఎగిరి గంతేసి నన్ను గాలిలో ఎత్తి గిరగిరా తిప్పి ముద్దులుపెట్టేసాడు. నేను మాత్రం వ్రాతపరీక్షలో సహాయం చేసిన ట్యూటర్ కి థ్యాంక్స్ చెప్పుకున్నా. మా ఆవిడ పరీక్షకి వెళ్ళింది. మొదటగా కాళ్ళు పట్టడం, తర్వాత జడ వెయ్యటం,నైల్‌పాలిష్ పెట్టడం ఇలా అమ్మాయిలని ముస్తాబు చేసే అయిదుపోటీలు పెట్టారు. బాగా ప్రాక్టీసు చేసి ఉందేమో మా ఆవిడ కొంగు నడుముకి దోపి బెబ్బులి మీద పడ్డట్టు కనిపించిన వారి మీదపడి పరీక్షలు ఉన్నవాళ్ళకి, ఇన్విజిలేటర్లకి ఇలా జుత్తున్న ప్రతీ ఒక్కడికి జడలు వేసింది. కనిపించిన ప్రతివాడి కాల్ళు పట్టుకుని లాగి పడేసి కళ్ళూ నొక్కటం చూపించింది. ఇలా తనకొచ్చిన విద్యలన్నింటిలోనూ పాండిత్యం ప్రదర్శించింది.పాపం మా ఆవిడ ఎంత రమ్ము తాగిన రామబంటులా గెంతినా, ఫలితాలు ఎనబై అయిదుకు పడిపోయాయి. మా ఆవిడ దిగాలుపడిపోయింది. మా అబ్బాయి నేను చూసుకుంటా అని ధైర్యంగా ముందుకి వెళ్ళాడు.

అబ్బాయికి మొదట రంగు టెస్టు, తర్వాత ఎత్తు,బరువు టెస్టు జరిగాయి. ఫలితాలు నిరాశా జనకంగా ఉన్నాయి. తర్వాత “పెళ్ళాం బెల్లం-అమ్మ అల్లం” అనే టాపిక్ మీద గ్రూపు డిస్కషన్ అయ్యింది. మా వాడు తిడుతున్నది వాళ్ళమ్మనే అనే సంగతి మరిచిపోయి కోచింగు సెంటర్లో నేర్పినవన్నీ తిట్టాడు. మా ఆవిడ కన్నీరు. నేను వెళ్ళి ఓదార్చి “భాదపడకు మ్యాడీ ఇదంతా ఉత్తుత్తినే” అన్నాను. “ఇవి కన్నీరు కాదండీ ఆనందభాష్పాలు. కొడుకు పరీక్షలో నెగ్గాడని ఆనంద కన్నీరు”అని చెప్పి కొడుకుకి హారతి ఇచ్చింది.

తర్వాత అన్నింటికంటే పెద్ద పరీక్ష వంట చెయ్యటం. మావాడు తలకి కండువా చుట్టి, పంచె కట్టుకుని అప్పడాలు, వడియాలు పెట్టేసాడు. ఆవకాయ,మాగాయ,ఊరగాయ, నిమ్మకాయ,ఉసిరికాయ,టమాట పచ్చడ్లు పెట్టేసాడు.చల్ల మిరపకాయలు వేయించేసాడు. చారు, మజ్జిగచారు, పచ్చిపులుసు,సాంబారు వండేసాడు.అన్నం,పులిహోర,పలావు,చికెన్ బిర్యానీ,ఫ్రైడ్ రైస్ చేసేసాడు.ఈలోగా కిచెన్‌లో నుండి అరుపులు పెడబొబ్బలు వినిపించాయి. పరిగెట్టి వెళ్ళి చూసా. అక్కడున్న సభ్యులు ఆపండి బాబోయ్ ఈ కుర్రాడ్ని ఆపండి అని ఒకటే అరుపులు. “ఏమయ్యింది బాబు మావాడు బాగా చెయ్యలేదా” అని అడిగా.
“బాగా వండలేదా అని అడిగారా? కిందటి జన్మలో నలుడా భీముడా ఇప్పటికే నాలుగు లారీల రేషన్ వాడేసాడు. లారీడు సిలండర్లు అవ్వగొట్టేసాడు. మీవాడు వండింది తినటం కాదు అమ్ముకోవాలన్న హైదరాబాద్‌లో ఉన్న అన్నీ రెస్టారెంట్లు కలిపి వారం పాటు అమ్మాలి.తీసుకెళ్ళండి బాబోయ్ తీసుకెళ్ళండి” అని ఇంకా కూరలో మసాల వెయ్యటానికి ఉరుకుతున్నా మా అబ్బాయిని పట్టుకుని గోనె సంచిలో కుక్కి బయటపడేసారు.మా వాడు అదే ఆవేశంలో బట్టలుతికి, ఇస్త్రీ చేసే పరీక్షలో వాడికిచ్చిన బట్టలు పదినిమిషాల్లో ఉతికేసి, కనిపించిన జనాలందరికి వంటి మీదే వారి బట్టలు ఉతికి ఇస్త్రీ చేసాడు. అలా పది పరీక్షలు పూర్తి చేసాడు. పదిరోజుల్లో ఫలితాలు మొత్తం ప్రకటిస్తాం ఇంటికి వెళ్ళమన్నారు.

ఈ పదిరోజులూ మా ఆవిడ మాచేత పూజలు చేయిస్తూనే ఉంది. పరీక్ష రిజల్టు వచ్చేరోజున మా ఇంట్లో గణపతి హోమం, రుద్రాభిషేకం, సుబ్రహ్మణ్యారాధన, లలితా సహస్రనామ పారాయణం చేసాము. రిజల్టు కవరు పోస్టులో వచ్చింది. మా ఆవిడ కవరుకి హారతిచ్చి, బొట్టుపెట్టి నా చేతిలో పెట్టింది. నేను వణుకుతున్న చేతులతో కవరు ఓపెన్ చేసా. మా అబ్బాయి టెన్షన్‌తో గోళ్ళు,చేతులు కొరికేసుకుంటున్నాడు. మొత్తానికి ఎలానో తెరిచి చూసా.

“మీ కుటుంబం చూపిన చొరవకి, ఉత్సాహానికి ఎంతో సంతోషిస్తున్నాం. కానీ కొన్ని నెగటివ్ మార్కుల కారణంగా మీ అబ్బాయిని రిజెక్టు చేస్తున్నాం” అని ఉంది. మా అబ్బాయి పరిగెట్టి వెళ్ళి వాడి గదిలో తలుపేసుకున్నాడు. ఏ అఘాయిత్యం చేసుకుంటాడో అని భయపడ్డా. కానీ వెళ్ళి మంచం మీద పడి తలగడలో మొహం దాచుకుని ఏడుస్తున్నాడు. గోపి వచ్చాడు. వాడికి ఇలానే జరిగిందంట. కొడుకుని ఈ పరిస్థితులలో చూసి కడుపు రగిలిపోయి రిజల్ట్సు మీద కోర్టుకు వెళ్ళాలని నిశ్చయించాం. మా ఆవిడ హారతిచ్చి,బొట్టుపెట్టి పంపింది. హైకోర్టుకు వెళ్ళి రిజల్ట్సు మీద స్టే తీసుకుని వచ్చాము. సిట్టింగ్ జడ్జ్ చేత రిజల్ట్సులోని పారదర్శకతను పరిశిలించే వరకు పెళ్ళులన్నీ ఆగిపోయాయి.

మంచివార్త వినాలని మేమింకా ఎదురుచూస్తూనే ఉన్నాం. మీరుకూడా మా అబ్బాయి కవిష్యంత్‌కి రిజల్ట్స్ అనుకూలంగా రావాలని ప్రార్ధించండి.

ప్రియా పాహిమాం పాహిమాం పాహిమాం

ఇంటిలో ఉన్న పాత పుస్తకాలన్నీ దులుపుతుంటే నేను కవితలు వ్రాసుకునే పుస్తకం కనిపించింది. పదేళ్ళక్రితం ఇంటర్ లో వ్రాసుకున్న కవితలు చాలావరకూ ఇమ్మెట్యూర్ అనిపించాయి. నాకు కాస్త గమ్మత్తుగా అనిపించిన ప్రేయసి దండకం ఇది. కొత్త కొత్త ప్రయోగాలు,కనీవినీ ఎరుగని పదాలు కనిపిస్తే కంగారు పడకండి.

విశ్వసౌందర్యానికి దాసోహం

విశ్వసౌందర్యానికి దాసోహం

ఓ ప్రియా,

మందారముఖి కమలాక్షి
కరుణామయి దయార్ద్రహృదయి
మదీయమానసచోర కోమలాంగి
నాదు హృదయగర్వభంగి
పాహిమాం పాహిమాం పాహిమాం

ననుభందించు నీకురులనుండి
బుసలుకొట్టు నీదు భృకుటీద్వయం నుండి
చురకత్తుల చూపులనుండి
నిట్టూర్పుల వడగాల్పులనుండి
పాహిమాం పాహిమాం పాహిమాం

మైమరపించు చిరునవ్వుల నుండి
ఆకర్షించు చెక్కిళ్ళ నుండి
తేనెలూరు పలుకుల నుండి
నీదువయ్యారపు నడకల నుండి
మంచువంటి మనసు నుండి
పాహిమాం పాహిమాం పాహిమాం

నీసోయగంబు వర్ణించ నేనెంతవాడినే
నీగుణగణంబుల్నెంచ నాకేమితెలుయునే
నీదు దాసుడన్,నిను సేవించు భక్తుడన్
నాయందు కరుణించి చీత్కారముల్ విడచి
కటాక్షవీక్షణముల్ ప్రసరించు

నాపై నీప్రేమామృతము కురిపించు
దేవి కారుణ్య హృదయి
పాహిమాం పాహిమాం పాహిమాం

కాకి దిద్దిన కాఫురం (!?!)

“అకాశవాణి విశాఖపట్నం కేంద్రం, ఈ రోజు అదివారం సమయం మధ్యాహ్నం 9 గంటలు దాటి 9 గంటల 5 నిమిషాలు కావస్తుంది. ఈ రోజు ఉరుములతో కూడిన జల్లులు పడవచ్చని విశాఖపట్నం వాతావరణశాఖ తెలిపింది. తీరప్రాంతంలో వేటకి వెళ్ళటం ప్రమాదమని మత్సకారులకు తెలిపింది.” ఎదురింటిలో పాతకాలం నాటి రేడియోలో గర గరలాడుతూ వినిపించింది. వెంటనే అదేదో టి.వి. లో “దంచవే మేనత్త కూతురా!” సీరియల్ లో అత్త కోడల్ని ఎలా చంపాలా అని ఆలోచిస్తూ రెండు ఎపిసోడ్లుగా సాంబారు వండుతున్న ఉత్కంట భరితమైన సన్నివేశంలో మునిగిపోయిన మా అమ్మ తొందరగా వెళ్ళి బట్టలు ఉతకటం ప్రారంభించింది. ఒక మూల మడత మంచం మీద ముసుగుతన్ని ముడుచుకు పడుకున్న మా బామ్మ ఎగిరి నేలమీద దూకి మూడు మొగ్గలేసి వంటగదిలో నుండి ఒకపాత్ర తీసుకుని  పాత సినిమాల్లో కృష్ణలాగ వెనుకనుండి డింగుమంటూ ఒక గెంతులో మా మేడ మీదకి ఎగిరి గుమ్మడి ఒడియాలు పెట్టడం మొదలుపెట్టింది. నాకు దగ్గర్లో పరీక్షలు కూడా ఉండటంతో బాలు బ్యాటు పట్టుకుని మా బ్యాచ్ కోసం ఎదురూచూస్తూ ఇంటి బయట నిలబడ్డా.

ఇంతలో మా బామ్మ కదనకుతూహలరాగంలో “ముక్కాల ముక్కాబులా..” పాట పాడుకుంటూ కిందకు వచ్చి నా చేతిలో బ్యాటును చూసి ఆగింది.

“ఏరా బ్యాటుతో కాకులను కొడతారట కదా! కాసేపు మేడ మీదకు వెళ్ళి కాకులను కొట్టకూడదూ” అంది. (మా బామ్మకి మా తాతయ్య కాకి రూపంలో ఉన్నాడని అనుమానం.)

“అబ్బా బామ్మ ఆ కాకులు ఈ కాకులు కాదే. అసలు ఆ బ్యాటు ఈ బ్యాటు కాదే.” అన్నాను చిరాగ్గా.

అప్పటికే కళ్యాణిరాగంలో “చికుబుకు చికుబుకు రైలే” పాటకి శృతి చేసుకుంటున్న బామ్మ “ఆ కాకులు ఈ కాకులు కానప్పుడు, ఈ బ్యాటు ఆ బ్యాటు కానప్పుడు, ఈ బ్యాటుతో ఈ కాకులను కొట్టచ్చుకదా” అంది.

నా ప్రేమకి “నో” చెప్పిన పక్కింటి పద్మ మీద ఒట్టేసి చెబుతున్నా. మా బామ్మ లాజిక్కేంటో ఇంకా నాకు అర్ధంకాలేదు. కానీ మరలా అడిగితే అసలే సూపర్ స్టార్ కృష్ణ అభిమాని గాల్లోకి ఎగిరి గంట వరకు నేల మీదకి దిగకుండా తంతుందేమో అని భయపడి కాసేపు మా తాత మిత్ర బృందంతో ఆడుకుందామని మేడమీదకి వెళ్ళాను. అప్పటి వరకూ మా మేడ వైపు కనీసం కన్నెత్తి ఛూడకుండా బాగా కునుకుతీస్తున్న కాకులన్నీ కాపలాగా నేను రావటం చూసి దాగుడు మూతలు, చెడుగుడు, కోతికొమ్మచ్చి, టెంకి మీద జెల్ల జాతీయ కాకి జట్టుల్ని పిలుచుకుని మరి నా మీదకి దండయాత్రకి వచ్చాయి.

కాకుల దండయాత్రకి కొంత భయం వేసి “తాత నా తప్పేం లేదు. బామ్మ పంపించింది.” అని ఏడుస్తూ అటూ ఇటూ చూస్తున్నా. మా ఇంటికి కాస్త దూరంలో వేరే మేడ మీద ఒక కొత్తమ్మాయి కనిపించింది. వెంటనే వండే సిరీస్ ఫైనల్ లో 57 బంతులాడి 7 పరుగులు చేసి పిచ్ మద్యలో గర్వంగా నిలబడ్డ ద్రావిడ్ లా ఫోజిచ్చా. నా వైపు అదోలా చూసి “కా కా” అని అరవటం మొదలుపెట్టింది. గిన్నెలో తీసుకు వచ్చిన అన్నం గోడమీద పెట్టి మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ చక్రిలా శ్రావ్యంగా “కా కా” అని అరవటం కంటిన్యూ చేసింది. పాపం వాళ్ళింట్లో ఎవరుపోయారో కాస్త సాయం చేద్దామని నేను కూడా “కా కా” అన్నాను. కాకులన్నీ నా వైపు వెటకారంగా చూసి “ఓర్ని లసాకా బరాబర్” అని నవ్వుకుంటూ, అన్నంలో నంచుకోటానికి వడియాలు తీసుకుని పక్కింటికి వెళ్ళిపోయాయి. (తల్లి తోడు లసాకా బరాబర్ అంటే బూతు కాదు. 50 వేల సార్లు “కా కా” కి బరాబర్ అంటే సమానం. ఇందులో ఒక చిన్న పజిల్ ఉంది అదేంటో చెప్పుకోండి చూద్దాం.)

ఆ అమ్మాయి నిజంగా అన్నం కాకులు కు పెడుతుందా లేక దొంగముండ (ఫెమినిజం జిందాబాద్. ప్రపంచ స్త్రీలంతా నాకు అమ్మ,అక్క మరియు చెల్లెల్లు వారి వారి వయసుని బట్టి. ఆఫీస్ లో నా పక్కన కూర్చునే ఆశ తప్ప కుంజరహ) నా ముందు ఫోజు కొడుతుందా అని తన నోటి వైపు చూసా. ఏమనుకుందో ఏమో నా వైపు అసహ్యంగా చూసి “ఇది నిన్న పాచెక్కిన అన్నం మా నాన్న ఊరిలో లేడని కాకులకి పెడుతున్నా” అంది. నా చూపు అంత అందంగా ఉందని అర్దమయ్యి వెంటనే చూపు మార్చాను. ఆ అమ్మాయి అలా కాకులకి అన్నం పెడుతూ “చందమామ రావే జాబిల్లి రావే” పాట పాడుతుంటే నా మనసు పై ఫ్లోర్ నుండి స్విమ్మింగ్ పూల్ లోకి పడ్డ స్పీడులో ప్రేమలో పడింది. వెంటనే ఎ.అర్.రెహమాన్ మూటముళ్ళూ సద్దుకుని వచ్చి నా ముందు గిటార్ బూజు దులపటం మొదలుపెట్టాడు. ఎలాగో ఒకలా మాటకలపాలని “రేపు మెనూ ఏంటో” అన్నా. “నాదా కాకిదా” అని ఆడిగింది.
“అనంతపురం అడవిలో ఆరు రోజులుగా నీరులేక ఏడుస్తున్న అనాధ కాకి మొహం దానా” అని తిట్టాలని అనిపించినా కరీనా కపూర్ ని కత్రినా కైఫ్ ని కైమా కొడీతే వచ్చిన కన్నడ హీరోయిన్ లా ఉంది అనవసరంగా ఫీల్ అవుతుందేమో అని “కాకి దే” అన్నా.
“మటన్ బిరియాని” అని చెప్పి మాట్లాడకుండా వెళ్ళిపోయింది.
“బామ్మా రైతా వండటం ఎలానో చెప్పవే” అనుకుంటూ నేనూ కిందకి వెళ్ళిపోయా.

మరుసటి రోజు పొద్దున్నే తలకి స్నానం చేసి కొత్త బట్టలేసుకుని రైతా పట్టుకుని మేడ మీద కూర్చున్నా. అ అమ్మాయి వచ్చింది. వస్తూనే “మా ఇంట్లో పులిహోర చేస్తారని నీకెలా తెలుసు రైతా తెచ్చావ్” అని అడిగి నా చేతిలో రైతా లాగేసుకుని పులిహోరలో కలిపేసుకుని తినటం మొదలు పెట్టింది. పులిహోరలో రైతా ఏంటే నీ …. డైలీ సీరియల్ అంత తిట్టు మనసులో తిట్టుకున్నా. అంతా తినేసిందనుకునేరు, మధ్య మధ్యలో కాకులకి కూడా పెట్టింది. నేను కూడా ప్రేమగా కాకులకి పెట్టడం మొదలుపెట్టా. “మీకు కూడా కాకులంటే ఇష్టమా?” అని అడిగింది. “ఎంతమాటన్నారండి కాకి మాత్రం జీవి కాదా? అసలు మన జాతీయ పక్షిగా కాకిని పెట్టాలని నేను నా స్నేహితులతో కలిసి ఉద్యం చేద్దామనుకుంటున్నా. మా బామ్మకయితే మరీను. కాకుల్ని మా తాతతో సమానంగా చూస్తుంది.” అని చెప్పాను. కాకులన్నీ “కా కా” గోల చేసాయి. ఆ అమ్మాయి నా వైపు అనుమానంగా చూసింది. “మీరు నమ్మటం లేదు కదా కావాలంటే చిన్నప్పుడు నేను ఎంత అడిగినా ఇవ్వకుండా ఊరించుకుని కొబ్బరుండ తిన్న ఎదురింటి శీను గాడి మీద ఒట్టు” అన్నాను. పనిలో పనిగా “మీకెందుకండీ కాకులంటే అంత ఇష్టం” అని అడిగా. “ఇష్టమా? గుడ్డా? అదో స్టోరీ” అంది. “మూడున్నర ముక్కల్లో చెప్పటం కుదరదా” అడిగేసా.

“సరిగ్గా మూడేళ్ళ క్రితం నేను ఎంతో కష్టపడి “మీ పక్క ఊరి పెంట సారీ వంట” అనే కార్యక్రమం చూసి బంగాలదుంప,అరిటికాయ,క్యాబేజీ కలిపి కొత్తిమీర కారం పెట్టడం ఎలాగో నేర్చుకున్నా. మా ఇంట్లో బంగాలదుంపలు లేకపోవటంతో దాని బదులు బీరకాయ వేసి కూర వండాను. అదికాస్త రుచి చూపిద్దామంటే మా ఇంట్లో ఎవరూ లేరు. మా కుక్క జిమ్మీకి పెట్టాను. అది వాసన చూసి పెరుగు వెయ్యలేదన్న కోపం తో అనుకుంటా పక్కింటి టామీ తో లేచిపోయింది. చేసేదిలేక ఆకలిగా ఎదురుచూస్తున్న ఒక కాకి కి పెట్టాను. అది తిన్న కాకి ఆనందం తట్టుకోలేక గెంతులు వేస్తూ పాపం అదే అనందంలో గిన్నె (మనుషుల బాషలొ బాల్చీ) తన్నేసింది. అప్పటి నుండి కాకులంటే నాకు వల్లమాలిన అభిమానం” అని ముగించింది. “నీ యంకమ్మ.. అన్ని తెలుగు చానెల్స్ లో సీరియల్లు కలిపినంత పొడుగు తిట్టు మనసులో తిట్టుకుని. ఆ కాకి ఎలా ఉండేదండీ” అని అడిగా.
“నల్ల మొహం, నల్లని ముక్కు, నల్లని రెక్కలు” అని చెప్పటం మొదలుపెట్టింది.
“ఓహో ఆ కాక” అన్నాను.
“మీకు తెలుసా?” ఆత్రంగా అడిగింది.
“నీ.. తెలుగు వికీపీడియా అంత తిట్టూ”
“ఓ చాలా బాగా తెలుసు ఎంత అందంగా ఉండేదో” అన్నాను. కానీ ఆ కాకి చనిపోయిన విషయం మా బామ్మకి చెప్పాలని మనసులో అనుకున్నా. “రేపు మెనూ ఏంటో” మరలా అడిగా.
“నాదా కాకిదా” మరలా అదే ప్రశ్న.
“పెద్ద తేడా ఏముందిలే” అని మన్సులో అనుకుని “మీదే” అన్నాను.
“దద్దోజనం” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది.

ఇది దద్దోజనం అందంటే ఖచ్చితంగా బిరియానీ తో వస్తుంది. దీనికి బిరియానీలో కొబ్బరి పచ్చడే నచ్చుతుంది అనుకుని కొబ్బరికాయ కొనటానికి బజారుకి బయలుదేరాను.

మరుసటి రోజు ఆ అమ్మాయి టేస్టుకి నచ్చినట్టు గులాబీరంగు ఫ్యాంటు మీద పసుపు పచ్చని షర్టు వేసుకుని కొబ్బరిచట్నీతో మేడ మీద రాత్రి వరకు ఎదురుచూసా. ఆ అమ్మాయి రాలేదు. విషయం కనుక్కుందామని వాళ్ళింటికి వెళితే ఇల్లు తాళం వేసి ఉంది. ఆ అమ్మాయి వాళ్ళ నాన్న వ్రాసిన అకౌంట్స్ అర్ధంకాక మేనేజర్ కి పిచ్చేక్కి వాళ్ళావిడా చెవికొరికాడంట. దానితో మేనేజర్ బందువులంతా దీనికి కారణమయిన వాళ్ళ కుటుంబలో ఎవరయినా దొరికితే ముక్కు కొరుకుతామని ప్రతిఙ్ఞ్ చేసారంట. అందుకే రాత్రికి రాత్రే వాళ్ళ కుటుంబమంతా పారిపోయారు.

అప్పటి నుండి ఆ అమ్మాయికోసం వెతకని కాకి గూడులేదు. ఆ రోజు వండిన కొబ్బరి చట్నీ అలానే పట్టుకుని రాష్ట్రమంతా తిరుగుతున్నా. పేరు కూడా తెలియక “కా కా” అంటూ అరుస్తూ తిరుగుతున్నా. అదిగోండి అక్కడెవరో కాకులకి అన్నం పెడుతున్నట్టు ఉన్నారు. కాకి గోల వినిపిస్తుంది. మరలా కలుస్తా.. కా.. కా…హెలో కా..కా..

నేటికి నెరవేరిన మూషికవరం

ఆ ప్రకారంగా నైమిషారణ్యంలో సేదతీరుతున్న ఋషిపుంగవలకి అటువైపుగా వచ్చుచున్న శుకమహర్షి దర్శనం కలిగింది. అందరూ ఆ మహా భాగవతునికి సపర్యలు చేసి,స్తుతించిన పిమ్మట ఆ మహానుభావుని ద్వార కధాకాలక్షేపాన్ని ఆశించినవారై “స్వామీ! ఇది వరకు మానవమాత్రులెవరికి తెలియనిది, ఎవరికి ఎవరిచేత చెప్పబడనిది, ఇంకనూ దైవరహస్యముగానే ఉన్న వృత్తాంతమేమైనా ఉంటే ఈ సమయం లో మాకు చెప్పవలసినది” అని వినమ్రంగా ప్రార్దించారు. వారి సపర్యలకి సంతుష్ఠుడైన శుకమహర్షి చిరునవ్వు తో “తప్పకుండా చెబుతా. కానీ ఈ విపరీత కోరిక ఎందుకు కలిగింది నాయన?” అని అడిగారు.

ఇంతలో చిరు జల్లులు మొదలయ్యాయి. చంద్రబాబు హయాంలో ఆకస్మిక తనిఖీ లు, వైయస్ పాలనలో అకాల వర్షాలు తప్పవని అనుకుంటుంటే ఋష్యశృంగులవారు విచ్చేసారు. ఆ చిరుజల్లులు ఆయన రావటం చేత అని గ్రహించిన ఋషులు దేవునిపాలనను (అంధ్రప్రదేశ్ లో) అనుమానించినందుకు కించిత్తు చింతించి మిగిలిన కార్యక్రమాన్ని కొనసాగించేందుకు కుటీరాలలోకి పరుగు తీసారు.శుకమహర్షి తనకై ఉద్దేశించబడిన ఆసనం లో ఆసీనులయ్యాక ఋషులు సమాధానం చెప్పనారంభించారు.

“స్వామీ! మేము చదవని పురాణాలు, వినని వృత్తాంతాలు లేవు. ఆ కారణం చేత కొత్త కధలు వినాలన్న ఆరాటం లో మానవులలాగా సినిమాలకి అలవాటుపడ్డాం. ఈ మధ్య కాలం లో వస్తున్న తెలుగు సినిమాల్లో పాత్రలు తప్ప కధలు అంతరించిపోయాయి. సినిమాకి వెళితే చేతి చమురు వదులుతుందే తప్ప ఇసుమంతైనా కొత్త దనం లేదు. కధానాయకుల విన్యాసాలకు అంతులేదు. దేవదేవుడైనా సింహాసనం వద్దకి వెళ్ళి ఆసీనుడవుతాడు. కానీ తెలుగు హీరోల వద్దకే సింహాసనాలు పరుగెత్తుకొస్తాయి. సాక్షాత్తు భగవంతుడు రధసారధి గా వీరాధివీరుడు ఆర్జునుడు యుద్దానికి వెల్లినా కౌరవసైన్యం లో భంటు కూడా వెన్ను చూపలేదు. కానీ తెలుగు హీరో ని చూస్తే అరివీర భయంకరులు, మహా ముష్కరులు అయిన దుండగులు అస్త్రసన్యాసం చేసి పారిపోతారు. టైటిల్ పడక ముందే మలుపులు, పోష్టర్లు చూడగానే కధలు తెలిసిపోతున్నాయి కాబట్టి చిన్నదైనా ఒక కొత్త వృత్తాంతం కోసం మనసు పరిపరి విధాల తపిస్తుంది” అని తన సుదీర్ఘమైన ప్రసంగాన్ని ముగించాడు దిగులు ముఖంతో, గడ్డం సగం ఊడిన కుర్ర ఋషి.

ఋష్యశృంగులవారు విషయం అవగతమైన వారై  “మహర్షి! ఈ కుర్ర రిషి తన భాధని సుదీర్ఘంగా శేఖర్ కమ్ముల గోదావరి సినిమాలా సాగతీస్తూ వెల్లగక్కాడు.  తమరు మాత్రం ఎన్నాళ్ళు ఆ శ్రీ హరి కధలు చెబుతారు, బి.గోపాల్ బాలకృష్ణ తో వరసగా సినిమాలు తీసినట్టు. పాపం వీళ్ళ కోసం ఒక సరి కొత్త కధ చెప్పండి.” అని వివరించారు. శుకమహర్షి చిరునవ్వుతో చెప్పనారంభించారు.

పూర్వం ఒకానొక మహారణ్యంలో జంతువులన్నీ ఒక గొప్ప ఉత్సవాన్ని జరుపుంటున్నాయి. ఆ ఉత్సవంలో లేని వింతలు,విశేషాలు లేవు. ఆ ఉత్సవానికి దేవతల వద్ద ఉండే జంతువులని, మృగాలని పిలిచారు. వీరిని సంతోషబెట్టి తమపనులు దేవతలకి వీరిద్వారా విన్నవించవచ్చని ఆలోచన. విందులు, వినోదాలు ఘనంగా జరుగుతున్నాయి. సురాపానం (అదే లెండి కల్లు తాగాయి) చేసిన జంతువులన్నీ పిచ్చి ఆననదంతో గెంతులు వేస్తున్నాయి.అతిధులుగా వచ్చిన జంతాగ్రేసరులనందరినీ ఘనంగా సత్కరిస్తున్నారు. సింహాలని, పులులని, ఏనుగులని అలా అందరిని ఘనంగా సత్కరించారు. తన సకల పరివారం తో సహా వేంచేసిన మూషికరాజుని మాత్రం ఎవరూ గుర్తించలేదు.

దానితో తన పరివారం ముందు జరిగిన అవమానాన్ని భరించలేని మూషికరాజు ఆగ్రహంతో ఊగిపోతూ “లోకంలో ప్రధమ పూజ్యుడు, విఘ్నరాజు వాహానాన్ని నేను. ఆ మహాదేవుని కి సమస్త లోకాలని చూపేది నేనే. మరి నేను లెజెండ్ ని కాదా? ఇప్పుడే తేలిపోవాలి ఎవరు లెజెండు, ఎవరు సెలబ్రిటీ?”

ఇంతలో ఎవరో వజ్రోత్సవాలు అయిపోయాక మోహన్ బాబు గారిని అడిగి చెబుతామన్నారు.

“మీరు పుస్తకాలు అచ్చేసే వరకు ఆగే ఓపిక లేదు. ఇప్పుడే తేల్చండి.”

అప్పుడు అక్కడుండే జంతువులన్నీ అవహేళన చేసాయి. ఎవరూ లెక్క చేయలేదు. “నీకు అంత గౌరవం కావాలంటే నీ ప్రభువినే అడుగు పో. ఇన్నాళ్ళు  మోసినందుకు ఆయన నీకు ఏమాత్రం గౌరవమిస్తారో చూస్తాం” అని హేళన చేసాయి. ఆ ఆగ్రహంతో మూషికరాజు తన పరివరానికి అక్కడ ఉత్సవాన్ని నాశనం చేయమని ఆదేశించి సరాసరి వినాయకుని వద్దకు వెల్లింది.

జరిగినది మొత్తం చెప్పి “తమరు లోకంలో ఉన్న భక్తులందరి కీ వరాలు ఇస్తారు. ఇన్నాళ్ళుగా నాకు మాత్రం ఒక్క వరం కూడా ఇవ్వలేదు. ఈ రోజు వరం ఇచ్చి తీరవలసినదే” అని పట్టుబట్టింది. కాదనలేని స్వామి కోరుకోమన్నాడు.

“ఇకనించి తమరు పూర్తిగా నా మీదే ఆధారపడి ఉండాలి. ప్రపంచం మొత్తం నా మీదే ఆధారపడి నడవాలి. నన్నందరూ అందలమెక్కించాలి. నేను లేకపోతే ప్రపంచం లో పనులన్నీ ఆగిపోవాలి.” అని ఆవేశంతో చుంచు గోల చేసింది.

స్వామి ఇరుకున పడ్డాడు. కాదంటే రేపటినుంచి నిర్వాహనుడయిపోతాడు. హోండా లు, ఆడీలు వాడేంత ధనవంతుడు కాడు. భిక్షాటన చేసే తండ్రి, ఇల్లేమో శ్మశానం. ఇప్పుడు వాహనంకూడా లేకపోతే సాటి దేవతల ముందు పరువుపోతుంది.

“సరే మూషికా, అట్లే కానివ్వు. వరం ఇస్తున్నా తీసుకో. నీవు కోరినట్టు కలియుగంలో ప్రపంచం మొత్తం నీ ఆకారపు మూర్తులని చేపట్టి నీ మీదే ఆధారపడి నడుస్తుంది. ఇకపోతే నాకు ఎలాగూ నీవే ఆధారం. కాబట్టి ఇకపైన  నీ మూర్తులని చేపట్టిన మానవులు నా వంటి రూపాన్ని పొందుతారు. అనగా బానపొట్ట తో నా వలెనే కనిపిస్తారు. కావున నేనే నీ పై ఆధారపడినట్టు నీకు సంతృప్తి కలుగుతుంది.” అని వరమిచ్చాడు. ఈవిధంగా కధని పూర్తి చేసి శుకమహర్షి, ఋష్యశృంగులు సెలవుతీసుకొని వెళ్ళిపోయారు.

అదండీ సంగతి ఆ వరం వల్ల ప్రపంచం ఈ రోజున మౌస్ మీద ఆధారపడి నడుస్తుంది. మౌస్ చేతపట్టిన సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లకి పొట్ట సంక్రమించింది. ఈ విషయం తెలీక నానా హైరానా పడి మా వాళ్ళు జిమ్ము లనీ, యోగా అనీ చాలా చేస్తారు. అయినా ప్రయోజనం లేదు. పై పెచ్చు ఈ టెన్షన్ వల్ల జుత్తు ఊడిపోవడమనే కొత్త సమస్య. అందుకే ప్రియతమ సాఫ్ట్ వేర్ ఇంజనీర్లు జరగాల్సిందే జరుగుతుంది. మీరు అనవసర హైరానా పడకండి. జై మూషికా జై జై మూషికా అని సరిపెట్టుకోండి..

హ హా హాసిని

కొన్నేళ్ళ క్రితం శంకరాభరణం సినిమా వచ్చిన కొత్తలో వయస్సు మళ్ళిన తాతగార్లంతా “స రీఈఈఈఈఈఈ గాఆఆఆఆఆఆఆఆ మాఆఆఆఆఆ” అంటూ బ్యాటరీ అయిపోయిన రేడియోలా రోడ్లమీద ‘ఖూనీ’రాగాలు తీస్తూ హీరోల్లా ఫోజులు కొట్టారంటా. (నాకు తెలియదులెండి నేనప్పటికి పుట్టి చావలే.ఎవరో చెప్పగా విన్నా.) ఆ తరువాత సోగ్గాడు శోభన్ బాబులు, దసరా బుల్లోల్లు, సకల వాహన చోదకులు (ఆటో డ్రైవర్,లారీ డ్రైవర్ తదితరులు), గూండాలు,రౌడీలు అంతెందుకు నిన్న కాక మొన్న జె.డి.చక్రవర్తి ని చూసి గెడ్డం గాల్లు, నిన్నటికి నిన్న ఆర్య సినిమా చూసి ఒకవైపు ప్రేమికులు అందరూ సినిమాలు చూసి తమని తాము సినిమాలో హీరో గా గుర్తించేసుకొని, ఫోజు కొట్టిన వారే. ఇప్పుడింక మరొకరు తయారయ్యారు. వాళ్ళే హ హ హాసిని లు. బొమ్మరిల్లు,JOB WE MET సినిమాల పుణ్యమా అని లొడ లొడ వాగే వాగుడుకాయలు, పిచ్చి పనులు చేసే టింగరి బుచ్చిలు, మనుషుల పరిమాణం పెరిగినా మెదడులో పరిఙ్ఞానం లేని చవట దద్దమ్మలు ఫోజులు కొట్టేకాలం దాపురించింది. ఇంక అరుదుగా దొరికే ఈ జాతి అమ్మాయిలని తమ ఆడస్నేహితుల జాబితా లో చేర్చుకుంటే ఉన్న పళంగా తాము కూడా సిద్దు అనిపించుకోవచ్చని ఆరాట పడే చవట సన్నాసులంతా అమీర్ పేటలో ఐసుబండ్ల దగ్గర, టాంక్ బండ్ పైన పీసు మిఠాయి కొట్ల దగ్గర పడిగాపులు కాస్తున్నారు. మన హాసినీలు మాత్రం every dog has it’s day. టైం వచినప్పుడే ఫోజు కొట్టాలన్న సూత్రం సిన్సియర్ గా ఆచరిస్తూ తమ చీముడి ముక్కులు ఎగబీలుస్తూ, షోడా బుడ్డీ కళ్ళ జోళ్ళు సవరిస్తూ ఫ్యాషన్ షో చూపిస్తున్నారు. మన సన్నాసులు ఆ మెల్ల కళ్ళలో అందాన్ని పొగుడుతూ, ఆ జడ్డి నవ్వు కై పడి చస్తున్నారు. (అరెరే అరెరే మనసే జారే…, ఎటో వెళ్ళిపోయింది మనసు…)
హు.. ఈ మధ్య నాకో హాసినితో పరిచయం పొందే మహద్భాగ్యం (?) దక్కింది. (కాకపోతే నేను సిద్దు ని కాను. కాదు కూడదు అనుకుంటే భాస్కర్ గా గుర్తించ ప్రార్ధన.) ఈవిడగారెమన్నా తక్కువతిన్నారా? సినిమాలో హాసిని కంటే నాలుగు నాలుగులు పదహారాకులు ఎక్కువ చదివింది. అర్ధరాత్రి టాంక్ బండ్ పైన షికారని వెళ్ళటం, తరువాత భయపడి స్నేహితులని పిలవటం, రైల్లోనో, బస్సులోనో పరిచయమయిన అడ్డమయిన వాళ్ళకి పూర్తి బయొడేటా, మొబైల్ నెంబరు తో కలిపి ఇవ్వటం, తర్వాత తంతు షరామాములే వచ్చే కాల్స్ మాట్లాడలేక నెంబరు మార్చటం, రాత్రి 9 గంటలకి అనగా భోజనానికి 10 నిమిషాల ముందు దుకాణం మొత్తం కట్టేసి వెళ్ళిపోతున్న టీకొట్టువాన్ని పారిపోకుండా పట్టుకొని ఆపి టీ నో కాఫీ నో త్రాగటం ఇంకా.. ఒక్క క్షణం దాహంగా వుంది మంచి నీళ్ళు త్రాగి వస్తా. హమ్మయ్య..ఇంకా ఆటో అంకుల్లు, ఆఫీసులో సెక్యూరిటీ గార్డు ఫ్రెండులు, అప్పుడప్పుడూ చూడటానికి వచ్చి వెళ్ళే  తుమ్మ మొద్దులాంటి పెళ్ళికొడుకులు ఇవన్నీ కలిపితే మా సదరు అప్పలమ్మ గారి వైభోగం లో సగం కూడా కాదు. అందుకనే మొదలుగునవి అని చివర్లో మీరే పెట్టేసుకొని నన్ను క్షమించేసుకోవలసినది గా ప్రార్ధన.
ఎప్పుడూ ప్రత్యక్షంగా చూడని ఆ మనిషి మా వూరే అని తెలిసి మాట్లాడా. మొదట్లో ఆఫీసుకి వెళ్లే తొందరలో టిఫిన్ తినే వాడిలా అరకొరగా మాట్లాడేది. అమ్మాయి నెమ్మదస్తురాలేమో అనుకున్నా. ఒకరోజు అత్యవసరం ఉండి ఫోన్ చేసా. కాసేపటికి మొహమాటం అనే బూజు వదిలిపోయి తన జూలు విదిల్చింది. రాత్రి 10.30 కి మొదలయ్యి తెల్లవారి 3 గంటల వరకూ కొనసాగిన ఏకపక్ష చర్చల్లో (చర్చలు అని ఎందుకన్నా అంటే ఊ.. కొట్టడం, కొన్ని ప్రశ్నలకి సమాధానం చెప్పటం నా క్రియాశీలక ప్రాతినిధ్యం గా గుర్తించాలి మీరు. ) నాగురించి అన్ని విషయాలు తెలుసుకొని, తన గురించి కొన్ని విషయాలు మాత్రం చెప్పి వాళ్ళ హాస్టల్ లో మరుసటి రోజు కూర వండటానికి తెచ్చిన కోడి కూసేసిందని పడుకోవాలని తొందరపడి ఫోన్ పెట్టేసింది. తరువాత కొన్ని రోజుల పాటు యధాలాపంగా అంతే సమయం జరిగిన ప్రసంగాల్లో (నా క్రియాశీలక ప్రాతినిధ్యం పూర్తిగా అణిచివేయబడిందని ఈ పాటికి గుర్తించే ఉంటారు.) తన గురించి ఒక మాదిరి అవగాహన ఏర్పడింది. అలా రోజులు ఇడ్లి(మా హాస్టల్ ఎల్లారావు వండే సగం ఉడికిన తెల్ల పిండి ముద్దలు) లో సాంబారులా త్వరగా అయిపోయాయి.

కాలచక్రం గిర్రున తిరిగి ఉగాది కి ఇంటికి బయలు దేరాను. మా హాసిని కూడా ఊర్లో పనుందని బయలు దేరింది. ఆప్రకారంగా నేను తనకూడా ప్రయాణం చేసే దుస్సాహసం చెయ్యాల్సి వచ్చింది. సాహసవంతుడు మొండి గా ముందు కి వెళ్తాడు. కానీ నేను ఒక మోస్తరు గడుసువాడ్నే. అందుకే నా స్నేహితుడ్ని తోడుగా తీసుకువచ్చా. అప్పటికే టిక్కెట్ నా దగ్గర ఉంచుకొని చివరి నిమిషంలో రన్నింగ్ లో రైలు ఎక్కినందుకు, నేను రాకముందే మొదలు పెట్టిన తిట్లదండకం కొనసాగించింది. చుట్టూ కూర్చున్న జనాలు తన వాక్ప్రవాహాన్ని గమనించి, అప్పుడే మొదలయిన కొత్త సినిమాని చూస్తున్నంత ఆసక్తి గా చూడటం మొదలు పెట్టారు. కాసేపటికి అర్ధంకాని ఆంగ్ల చిత్రం చూస్తున్నట్టు మొహాలు మారాయి. రైలు గుంటూరు చేరే సరికి జనాల గుండె దైర్యం సడలింది. విజయవాడ వచ్చేసరికి దూరదర్శన్ లో బలవంతంగా బదిరులకి వార్తలు చూపిస్తున్నట్టుగా జనాల్లో కొంచెం కలకలం. వాళ్ళ ధైర్యం పరీక్షించటానికా అన్నట్టూ బ్రిడ్జ్ మీద ట్రైన్ ఆపేసాడు. విజయవాడ లో దిగాల్సిన జనాలు తమ సామాన్లతో అప్పటికే తలుపు దగ్గర కాచుకొని ఉన్నారు. ఆ అవకాశాన్ని దూరం చేస్తూ  ట్రైన్ మరోసారి ఆపేసాడు. అంతే ఒకరిద్దరు కృష్ణ లో దూకటానికి సిద్దపడ్డారు కానీ ఆ కనకదుర్గమ్మ దయవల్ల అప్పటికే ఆకలి అంటున్న మా హాసిని కాస్త విరామం ప్రకటించింది. ట్రైన్ స్టేషన్ కి చేరుకోగానే గబాలున దూకేసిన ఒక కుర్రాడికి గాయమైనా సరే ప్రాణాలు మిగిలినందుకు ఆనందపడ్డాడు. అందరూ ట్రైన్ వైపు ఒకసారి  దుర్గమ్మ గుడి వైపు ఒకసారి చూసి దండాలు పెట్టుకొని బ్రతుకు జీవుడా అని బయట పడ్డారు. మా పక్కనే కూర్చున్నాయన మాత్రం దిగినవారి అదృష్టం మెచ్చుకొని తన దౌర్భాగ్యానికి తిట్టుకొని నిద్ర కి ఉపక్రమించాడు. విజయవాడ వరకు మా హాసిని వేరే స్నేహితునితో మాట్లాడింది. నేను మహాసముద్రం నవల చదువుతూ గడిపేసా. అప్పుడిక నా తో మాటలు మొదలు పెట్టింది. మా ప్రక్కాయన పాపం మధ్యతరగతి లా వుంది. పీనుగులాంటి భర్త, ఒక మోస్తరు ఏనుగు లాంటి భార్య, ముద్దుగా బొద్దుగా కళ్ళద్దాలు పెట్టుకున్న ఒక మాదిరి కూతురు. పాపం ఆ కుటుంబం మొత్తం ఎవో బరువు భాద్యతలు మోస్తున్నట్టుగా భారంగా ఉన్నారు. ఆ పాప ట్రైన్లో కూడా క్లాస్ నోట్సులు చదువుకుంటుంది. అలాంటి వారికి ఒకేసారి హాసిని లాంటి వారు తగిలితే ఎలా వుంటుంది. కుటుంబ భవిష్యత్తు పై బెంగ పడిన అంకులు శివాలెత్తి తనకొచ్చిన ఆంగ్లభాష లో అర్ధగంట ఉపన్యసించి మా హాసినిని మందలించి పడుకొనేదాక ఊరుకోలేదు. వాడి దెబ్బకి పడుకున్న మా మేడం గారు ఉదయం వరకు లేస్తే ఒట్టు.

ఇంక మేము తెల్లవారే విజయనగరంలో దిగాము. టిఫిన్ చేద్దామని ఒక హోటల్కి వెళ్ళాము. మా దౌర్భాగ్యానికి అక్కడ ఒక ముసలాయన ఈవిడ్ని పలకరించి ఊరు,పేరు అడిగాడు. అంతే మాటలు మొదలు. సమయం సబ్బులా కరిగిపోతున్నా చలనం లేదు. మాతో వచ్చిన స్నేహితునికి ఈ వైపరీత్యం చూసిన తరువాత కళ్ళు తిరిగిపడబోయి కాస్త తమాయించుకొన్నాడు. నేనసలే ఢక్కమొక్కీలు తిన్నవాడ్ని కాబట్టి నాకేం కాలేదు. ఇంతలో పాస్ పోర్ట్  ఆఫీస్ కి వెళ్ళాము. ఆ రోజు ఆఫీస్ కి సెలవు. అప్పటికే కాళ్ళు పీకి అక్కడే కూలబడ్డాం. కూర్చోగానే ఓపికొచ్చి మరలా ఎదో ఒకటి మాటలు మొదలు పెట్టింది. మా వాడు దణ్ణం పెట్టి ఒక చెట్టు కిందకెల్లి పడుకొన్నాడు. పాపం ఒక సాఫ్ట్ వేర్  ఇంజినీర్ అలా చెట్టు కింద పడుకుంటే చాలా జాలేసింది నాకు. మా అమ్మాయిగారు కాస్తా తిరిగి వస్తా అని వెల్లింది. కాసేపటికి  ఒక చోట గుంపుగా తయారయ్యింది. ఈవిడగారు ఎదో చేసిందని భయపడ్డా. కానీ అక్కడున్న పోలిసు అంకుల్లతోనూ, అన్నయ్యల తోనూ కబుర్లు మొదలు పెట్టింది. సదరు గుంపు లో ఒక అన్నయ్యకి తన మొబైల్ ఇచ్చి చార్జింగ్ పెట్టమంది. మా వాడి కి ఈ విషయం తెలిస్తే కింద పడే వాడే కాని పడుకొని వుండటం వల్ల తెలియలేదు. నేను అబ్బే ఇలాంటి విషయాలకి జడిసే రకం కాదు. మా వాడు లేచాడు ఈవిడగారు కూడా సమావేశం ముగించి వచ్చింది. ఇంతలో ఒక పోలిసంకులు వచ్చి “నాన్నా ఈ రోజు సెలవు కదా రేపు వస్తే నీ పాస్ పోర్ట్ పని నేను చేయిస్తా. సరే రా ఎస్.పి. గారి తో పనుంది నేను ఉంటా” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు. మా వాడికి లీలగా ఏం జరిగిందో అర్ధమవుతూ ఉండగానే ధబ్ మనే శబ్ధంతో కిందపడ్డాడు. మరలా గుండె దిటవు చేసుకొని లేచాడు. ఇంతలో ఒక పోలిసు అన్నయ్య “నీకు ఫోన్ వచ్చింది రా..” మరలా ధబ్. ఇక నావల్ల కాదని బస్ స్టేషన్ కి లాక్కొచ్చా ఇద్దర్నీ. ఇచ్చట రిజర్వేషన్ చేయబడును అనే బోర్డు బస్ స్టేషన్ లో చూసి మేడం గారు  గోదావరికి రిజర్వేషన్ అడిగారు. లౌడ్ స్పీకర్ లో ధబ్. పాపం ఆ టికెట్ కౌంటర్ వాడు కింద పడ్డాడు. వాడి వెదవ జీవితం లో ఊహించి ఉండడు బస్ స్టేషన్ లో ట్రైన్ టికెట్ అడుగుతారని. నేను మాత్రం మా వూరి మధ్యలో ఉన్న తాండ్రపాపారాయుడి విగ్రహంలా ధైర్యంగా ఉన్నా. బొబ్బిలి బస్ వచ్చింది ఎక్కాం. ఖాళీ లేక మధ్యలో నిలబడ్డాం.  మేడంగారు ఇంజను పైన కూర్చున్నారు. ఈ లోగా మరో ధబ్. మా వాడే ముచ్చటగా మూడోసారి పడ్డాడు. ఎమయ్యిందబ్బా అని చూస్తే ఈవిడగారు డ్రైవరుతో మాటలు మొదలు పెట్టింది. ఈ గ్యాప్ లో డ్రైవర్ గారు చిన్న ప్రమాదాన్ని తృటిలో తప్పించారు. బస్సులో ఉన్న అంత మంది ప్రాణాలని దృష్టిలో పెట్టుకొని మేడం ని నాలుగు తిట్టి, చీవాట్లు పెట్టి నోరుమూసుకొని వుండమని గట్టిగా చెప్పి ఒక సీటు ఖాళీ అయితే అందులో పడేసాం. హమ్మయ్యా అని నేను,నా ఫ్రెండు ఊపిరి పీల్చుకున్నాం. ఇంతలో ఎవరివో మాటలు వినబడి అటు చూసా ఇంకేముంది ఈవిడే నిలబడి ఉన్న ఒకమ్మాయి కి చోటిచ్చి మాటలు మొదలు పెట్టింది. ధబ్ నా ఫ్రెండ్. ధబ్ ధబేల్ ధబ్ ఇంకెవరు నేనే.

ఎంతనుకున్నా సరే ఇలాంటి గమ్మతైన స్నేహితులు, స్మృతులు లేకపోతే నిత్యం సంఘర్షణతో సాగే జీవితం మరీ ఉప్పూ,కారం లేని వంట (మంట, పెంట కూడా) అయిపోదూ. అందుకే అందుకోండి హ హా హాసినీ లు జోహార్లు.

కౄర మృగం

ఆ మధ్య మన నైమిషారణ్యం లో సాధుపుంగవులంతా పూజలు,పునస్కారాలు చేసుకొని,భోజనం కూడా పూర్తి అయిన తరువాత పిచ్చాపాఠి మాట్లాడుకుంటున్నారు. ఇంతలో ఉరుములు లేని వానలా అఖిల ప్రపంచ దేవతలంతా తమ తమ వాహనాల్లో దిగారు. ఋషిపత్నులు స్త్రీ దేవతలనందరినీ లోపలకి సాదరంగా ఆహ్వానించారు. “దేవుడు”లంతా బయట జరుగుతున్న పంచాయితీ లో కూర్చున్నారు. లోపల ఆడవాళ్ళ కి మాటల పండగ మొదలయ్యింది. మా వారికి ప్రపంచం నలుమూలల ఉన్న గుళ్ళు గోపురాలనుంచి ఏడాదికి వచ్చే ఆదాయం ఇంత అని ఒకరంటే, ఆ.. మా ఆయనకి భక్తులు ఇచ్చే బొచ్చే ఆ విలువ ఛేస్తుందని రాగాలు తీసేది ఒకరు. ఈ మధ్య కాలంలో పెరిగిన NRI భక్తుల గురించి,విదేశాలలో వెలసిన తమ ఆలయాలు వాటి ఆస్తులు,ఆదాయాలు మొదలు కొని ఆంధ్రప్రదేశ్ లో కబ్జా కి గురైన తమ ఆస్తుల వరకు అన్నింటినీ ఏకరువుపెడుతున్నారు.

పాపం బయట ఉన్న మన మగవాళ్ళు మాత్రం మంద్రం గా నవ్వుతూ, చూపుల తో పలకరిస్తూ కాలక్షేపం చేస్తున్నారు. ఈ నిశ్శబ్ద వాతావరణానికి చికాకు పడ్డ ఒక కుర్ర ఋషి చివాలున లేచాడు. ఈయన గారు మొన్నటి వరకు మన అమీర్ పేట్ లో అద్దె హాస్టల్ లో ఉండి సాఫ్ట్ వేరు ఉద్యోగం కోసం వెతికి విసిగిపోయాడు. ఇక తపస్సు చేసి వెలగబెడదామని ఇక్కడకి వచ్చాడు. అసలే గ్రూప్ డిస్కషన్ కి కమ్యూనికేషన్ కి అలవాటు పడ్డ ప్రాణం నిశ్శబ్దాన్ని భరించలేడు.

“స్వామి నా కో సందేహం”

“మానవ దేహమే అంత.అన్నీ సందేహాలే. కానివ్వు నాయన”

“తమరు అన్నీ సాధు జంతువులనే సృష్ఠించ వచ్చు కదా. అలా కాక కొన్ని కూర జంతువలని,కొన్ని కౄర జంతువలని ఎందుకు సృష్ఠించారు? సృష్ఠి ధర్మమని చెప్పకండి. ఒకరి  ఆహారం కోసం మరొకరు అని చెప్పకండి. ఆహార నియమాలు పెట్టింది మీరే కదా. అలాకాకుండా..   ”

“నాయనా కొంచెం గ్యాప్ ఇవ్వు నాయన. గ్రూప్ డిస్కసన్ లో పాల్గొన్నట్టు ప్రశ్న జవాబు రెండూ నువ్వే చెబితే ఎలా? ఇంతకి కౄర జంతువు అంటే ఎమిటి?”

“పెద్దపులి” అన్నారు ఎవరో.
అంతే పార్కింగ్ ప్లేస్ లో ఉన్న కనకదుర్గమ్మ వాహనానికి వీసా ఇంటర్వ్యూ రోజే పాస్పోర్ట్ ఎవడో కొట్టేసినంత కోపం, అమెరికా లో అడుగు పెట్టిన వెంటనే డాలర్ విలువ పడిపొయినంత భాద వచ్చాయి.

పక్కనే ఇంత భయంకరమైన సింహం ఉండగా నేనేం చేసాను. నా మీద పడ్డారు అని గొడవ మొదలు పెట్టింది.
అంతే మృగరాజు గారికి పేట్రోల్ రేట్ మండినంత మండింది. “పాములు,కొండ చిలువలు, అనకొండలు ఇన్ని ఉండగా నేనే తేర గా దొరికాన? అని పెద్దపులి మీద పడింది.”
కార్నర్ లో పార్క్ చేసిన విష్ణువాహనం అంతా విని “అన్నింటి రుచి చూసాను గాని ఈ అనకొండ ఎక్కడ దొరకలేదు. బాస్ ఫారిన్ టూర్ పెట్టుకుంటె బాగున్ను”అని మనసులోనే అనుకున్నాడు.

జురాసిక్ పార్క్ అర్దంకాక పది సార్లు చూసిన మన సాఫ్ట్‌వేర్ ఋషి “మరి డైనోసారో?” అని దీర్ఘం తీసాడు.
అలా ఒక్కొక్కరూ ఒక్కో పేరు చెబుతూ పోయారు. దేవతల వాహనాలన్ని అసెంబ్లి హాల్లో ఎమెల్యే ల్లా కొట్టుకోవడం మొదలు పెట్టాయి.
నారదుని కంటే ప్రమాదం సుమీ ఈ సాఫ్ట్‌వేరోడు అనుకున్నారు దేవతలు. అంతా కలిపి ఒక నిర్ణయానికి వచ్చారు. ఒక నిజనిర్ధారణ కమిటీ వేసారు. అందులో నారదుడు, సాఫ్ట్‌వేర్  ఋషి తో పాటుగా పులిని సింహాన్ని కూడా చేర్చారు. అంతా కలిపి అప్పటి కప్పుడే  భూలోకయాత్రకు బయలు దేరారు.

అంతా తిరిగి అన్నీ తిరిగి చీకటి పడిందిగాని కమిటీ ఏ విషయం లోనూ ఏకాభిప్రాయానికి రాలేదు. ఇంకో రోజు ఉందామంటే విజిటింగ్ వీసా రద్దు అయిపోతుంది. అలవెన్సులు ఇస్తారో ఇవ్వరో తెలియదు. దిగులుతో మన టాంక్ బండ్ వేమన గారి విగ్రహం దగ్గర కూలబడ్డారు.

అటుగా చెత్త ఏరుకోవటానికి వచ్చిన ఒక చిన్న పోరగాడు వచ్చి ఏంటి దిగులు గా ఉన్నారు అని అడిగాడు.మొదట దైవ రహస్యం చెప్పకూడదు అనుకున్న చిన్నపిల్లలు దేవతలతో సమానం కదా అని మొత్తం విషయం చెప్పారు. వాడు పొట్ట చెక్కలయ్యేలా నవ్వి అటు గా పోతున్న ఒక ముసలి యాచకుడ్ని చూపించాడు.

అందరూ అటు చూసారు. చేతి లో కర్రతో చూపు మందగించటం వల్ల ఇబ్బంది పడుతూ నడుస్తున్నాడు.
“ఆయన ఒకప్పుడు పది షాపులకి యజమాని. ఒక్కగానొక్క కూతురికి లక్షలు పోసి పెళ్ళి చేసారు. ఆవిడ చిన్న వయస్సు లోనే మనవరాల్ని ఇచ్చి చనిపోయింది. తల్లి లేని పిల్లని అల్లారు ముద్దుగా పెంచాడు. ఆస్థి మొత్తం ఆమె పేరు మీద రాసాడు. ఒక కుర్రాడ్ని ప్రేమించి పెళ్ళి చేసుకొని ఈయన్ని రోడ్డు మీదకి తోసేసింది.”
“ఏ జంతువు కూడా తన తల్లిని, చెల్లిని, కావల్సిన వాళ్ళని చంపదు. కాని మనిషి మాత్రం డబ్బు కోసం,పైశాచిక ఆనందం కోసం దారుణం గా నమ్మిన వాళ్ళని మోసం చేసి హింస పెట్టి చంపగలడు. అలాంటి మనిషి ని మించిన కౄరమృగం ఇంకేమిటి?”

చిన్న కుర్రాడి మాటల్లో నిజం ఎదురుగా ఉన్న ముసలి వాడి సాక్ష్యం కాదనలేక పోయింది నిజనిర్ధారణ కమిటీ. ఇంతలో సాకీ ఉదంతం గుర్తు వచ్చిందో ఎమిటో పెద్దపులి అరణ్యం వైపు పరుగు తీసింది. మిగిలిన వాళ్ళు కూడా పోరగాడికి టాటా చెప్పి రిపోర్ట్ సమర్పించడానికి బయలుదేరారు.

స్క్రీన్ ప్లే  మొత్తం ముందే తెలిసిన విష్ణుమూర్తి మాత్రం నవ్వుతున్నాడు చిద్విలాసంగా.