నేస్తమా.. నేస్తమా..
నేస్తమా!
ఎందుకలా దూరంగా నన్నొదిలి వెళ్ళి పోతావ్?
నీ వెంట నడవలేక కాదు గాని,
నీకది ఇష్టమో కాదో తెలియక
ఎం చేయాలో తోచక ఆగిపోయా.
ఓ క్షణం ఆగి చూస్తే
నీకూ నాకూ మధ్య యుగాల దూరం.
నీకూ నాకూ మధ్య మాటలు కరువయ్యి,
మనుషులు చొరబడ్డరు.
ఈ దూరాలు చెరిపే అయుధం నీ వద్దే ఉంది.
అందుకే నీ వైపే ఆశగా చూస్తున్నా.
ఒక్క అడుగు ఇటు నా వైపు వెయ్యు.
ఒక్క క్షణం గడువియ్యు.
అనుక్షణం నిరీక్షణం
నేస్తమా నువ్వెళ్ళిపోతావ్
నిన్న మనం సేదతీరిన చెట్టునే కాదు
నన్నుకూడా వదిలి.
నువ్వెళ్ళిపోతావ్
చిటారుకొమ్మన ఙ్ఞాపకాల ముడుపుకట్టి
సుడులు తిరిగే నా కన్నీళ్ళని జాలిగా చూస్తూ
నువ్వెళ్ళిపోతావ్
నేను మాత్రం ఉంటా చెట్టు నీడనే
పురుగులేరుకుతినే కోడిపుంజులా
సందెలు వాలిపోతాయి
నీడలు చీకట్లో కలిసిపోతాయి
ఎదురుచూస్తూ ఉంటా
ఎనాడైనా ఈ కొమ్మలపై మరలా వాలతావని.
ప్రకటనలు
very good u r kavithalu………………………..
iam naresh
very good ur kavithalu………………..
iam naresh
hiii man
>>నువ్వెళ్ళిపోతావ్
నేను మాత్రం ఉంటా చెట్టు నీడనే
పురుగులేరుకుతినే కోడిపుంజులా..
పై లైన్లు బాగా నచ్చాయి 🙂
So much depth! I can feel it!